Germinal

Lata 60. XIX wieku. W całej Europie wzmagają się nastroje rewolucyjne, lecz górnicy pracujący w kopalni węgla w małej francuskiej miejscowości żyją wciąż wedle dawnego status quo. Wstają z łóżek o bladym świcie, opuszczają osiedle górnicze całymi rodzinami, mężczyźni, kobiety, nastoletnie dzieci, i idą do kopalni, żeby harować w pocie czoła w skrajnie niebezpiecznych warunkach, niektórzy sześćset metrów pod ziemią. Pozwalają wierzyć odwiedzającym osiedle damom z wyższych sfer, że są szczęśliwi, bo mają dach nad głową, życiowy cel i nawet trochę darmowego węgla. Gdy ktoś umiera, ubierają się odświętnie na pogrzeb i wznoszą w osiedlowej knajpie toast za zdrowie tych, których już z nimi nie ma. I tak biedują, kochają się i umierają, podczas gdy właściciele ich kopalni walczą z konkurencją o każdy grosz. Pewnego dnia, na miejsce kolejnej w ostatnich miesiącach ofiary śmiertelnej, przybywa chłopak, którego wygnano z poprzedniej pracy za to, że śmiał marzyć o założeniu związku zawodowego, chroniącego prawa klasy robotniczej. Wraz z nim nadciąga wiatr przemian. (Camerimage)