Ravensbrück. Miasto kobiet

Na scenę wchodzi kobieta w prostej spódnicy, białej koszuli i zgrzebnym sweterku. Siada na drewnianym taborecie, a na kolanach trzyma torebkę, na której zaciska kurczowo swoje dłonie. Po chwili zaczyna mówić, zwracając się wprost do widowni. Jest rok 1959 r., bohaterka jedzie do Ravensbrück na odsłonięcie pomnika upamiętniającego ofiary obozu. Powrót do miejsca dawnej gehenny, spotkanie po latach ze współwięźniarkami prowokuje lawinę wspomnień. Kobiety stoją na tym samym placu apelowym, na którym ustawiano je piątkami przez wiele potwornych dni. Przybycie do obozu, choć w zupełnie innym charakterze, nadaje dawnym przeżyciom szczególnej wyrazistości. Wspomnienia zapisane w ciałach i umysłach ofiar zostają z ocalałymi na zawsze, są tak bolesne, że nie dają się wymazać z pamięci. (TVP)