Wdowa św. Piotra

Zapomniana francuska wysepka w pobliżu Kanady, rok 1850. Ofiarą brutalnego morderstwa pada pewien mężczyzna. Winny zostaje skazany na śmierć. W miasteczku nie ma jednak ani gilotyny, ani kata, nie można zatem wykonać wyroku od razu. Rząd Francji obiecuje temu zaradzić, ostrzega jednak, że na pomoc przyjdzie długo czekać. Skazany do czasu egzekucji pozostaje pod pieczą Kapitana i w pokorze oczekuje na wykonanie wyroku. Żona Kapitana, w szczególny sposób interesuje się losem skazanego. Dostrzega w nim dobroć i prostotę, nie wierzy, że człowiek może być z gruntu zły. Krok po kroku, dzięki pomocy swej protektorki, wbrew oczekiwaniom miejscowych decydentów, skazany staje się niezbędnym i jednym z najbardziej lubianych członków społeczności wyspy. (Solopan)