La jaula de oro
Reżyseria:
Diego Quemada-DiezZdjęcia:
María SeccoObsada:
Karen Martínez, Brandon López, Rodolfo Domínguez, Carlos Chajon, Héctor Tahuite, Luis Alberti, Ricardo Esquerra, Gilberto Barraza, Juan Carlos MedellinOpisy(1)
Sara, nastolatka z Gwatemali obcina włosy, przebiera się za chłopca i wraz z przyjaciółmi, Juanem i Samuelem wyrusza w ekscytującą i niezwykle niebezpieczną podróż na osławionej trasie pociągami towarowymi do Los Angeles. Mają nadzieję na lepsze życie w USA, gonią za marzeniem, nie zdając sobie sprawy, że może zupełnie nie być tym, czym się wydaje. Rodzące się uczucie do indiańskiego chłopca Chauka, którego Sara spotyka w drodze, przynosi gniew i rozgoryczenie. Jednak w konfrontacji ze śmiertelnym zagrożeniem ze strony bandytów i skorumpowanych stróżów prawa, grupa nastolatków dostaje solidną lekcję przyjaźni i lojalności. (Art-House)
(więcej)Recenzje (2)
Cultivated and non-pandering, but far from unbiased, hard and free from melodrama (the superfluous motif of snow, lyrical shots from the train, overuse of moving music, inconspicuous adoration of a common community of refugees). It rather resembles a cleverly shot compilation of several similarly tuned images. But it never has the intensity and rawness to bite too deeply a viewer trained in economical Central American films. In any case, Quemada-Diez is a skilled filmmaker, and his debut is sympathetically reminiscent of Fukunaga's Sin Nombre. Compared to Sin Nombre, in this film there is no artificially-built storyline, but The Golden Dream touches on a very similar humanistic ethos.
()
A perfect example of a festival art film, i.e., the type of film I was afraid of before I went to Karlovy Vary. It’s an endless road movie with a minimum of words and a repetitive plot. The montage of shots from the front of the train through various landscapes is amazing, whereas the rest is about convincing yourself not to leave the screening.
()