Egzamin dojrzałości

Matura w warszawskim liceum. Egzamin z wiedzy społeczno-politycznej, polegający na recytowaniu wykutych z podręczników formuł ideologicznych, martwych zarówno dla uczniów, jak dla nauczycieli. Egzamin jest szkołą kamuflażu, konformizmu i charakterystycznego dla PRL dwójmyślenia. Kamera, działająca jak wykrywacz kłamstwa, przygląda się dokładnie twarzom egzaminowanych, wychwytuje uśmieszki na twarzach, gdy mówią o tym, „jakie cechy powinien mieć członek partii”. Po wyjściu z sali egzaminacyjnej będą wraz z kolegami śmiać się z własnych wypowiedzi. Wśród uczniów stosujących „ketman” jest postać enigmatyczna, dziewczyna, mówiąca ze szczerym zaangażowaniem. Wierząca? Naiwna? Karierowiczka? Nie dowiemy się. Sala egzaminacyjna i korytarz obrazują teatr życia społecznego PRL, gdzie co innego mówi się na scenie, co innego za kulisami. Motyw teatru pojawia się w przebitkach z uczniowskiego przedstawienia poetyckiego, którego treścią jest stłumienie wolności. (Ninateka)