Hiljaisuus

Już jako nastolatek Aleksi uświadomił sobie, że pociągają go dzieci i przez kolejne lata skrzętnie ukrywał tę tajemnicę, dorastając w przekonaniu, że jest jedynym takim przypadkiem na świecie. Wreszcie przerywa milczenie i postanawia opowiedzieć jak żyje się z potrzebami pozostającymi społecznym tabu. Opisuje dojmujące osamotnienie, nienawiść do samego siebie, poczucie odrzucenia i frustrację, towarzyszącą uświadomieniu sobie faktu, że niektóre aspekty normalnego życia mogą nigdy nie być mu dane. Bohater zadaje w końcu pytanie: „Jak byś się czuł, gdybyś nigdy nie mógł wyrazić swojej seksualności?”. (Camerimage)