Halo, halo, tu mówi Warszawa

Wydarzenia historyczne z września 1939 roku posłużyły za kanwę dla fabuły oraz emocjonalnej struktury scenariusza. Jego kompozycja skupia się wokół trzech etapów obrony Warszawy, którym wtóruje rytm pracy Polskiego Radia. Na tle dramatycznych zdarzeń poznajemy postaci i charaktery, które w tym czasie upadały i które stawały się mocarzami ducha oraz budowniczymi narodowej wspólnoty. Do tych ostatnich bez wątpienia należy prezydent Stefan Starzyński, płk. Wacław Lipiński (szef propagandy Dowództwa Obrony Warszawy) oraz pracownicy radia. Ich zaangażowanie, a przede wszystkim wiara oraz poczucie obowiązku sprawiły, że Polskie Radio stało się źródłem siły moralnej i duchowej walczącej stolicy oraz jej mieszkańców. Ale nie tylko. Do siedziby rozgłośni przy Zielnej 25 przybywali ludzie kultury oraz artyści, którzy wśród huku bomb i morderczego ostrzału recytowali poezję, czytali prozę i dawali koncerty na żywo. Gdy 23 września nadawany był 2 koncert fortepianowy c-moll op. 18 Rachmaninowa, a pułkownik Rómmel czekał, by wygłosić komunikat, na Powiślu została uszkodzona elektrownia i radio umilkło. Jednak wszyscy pracownicy, mimo trwającego obstrzału, pogarszającej się sytuacji i ciężkich nalotów, trwali na swoich stanowiskach aż do 30 września, wierząc, że lada chwila popłynie prąd, a oni będą mogli wrócić do pracy. (TVP)