Mniejsze niebo

Artur, czterdziestopięcioletni naukowiec, zostawia żonę, dzieci i pracę i przeprowadza się na dworzec. Śpi w hotelu dworcowym, czas spędza na peronach, w holu i w barach. „Normalny” świat, który zostawił za sobą, reaguje na to „normalnie”: jedni traktują wybór Artura jako efekt załamania nerwowego, inni jako dziwactwo, jeszcze inni próbują wykorzystać go dla własnych celów. (Stopklatka)