Opisy(1)

Warszawa, rok 1943. Zofia pracuje w referacie opieki nad sierotami. Poproszona o pomoc przez przypadkowo poznaną kobietę z getta, Różę, bierze do siebie na kilka dni jej córkę, Ewę. Służąca rodziców Zofii, Celińska, która stanowczo sprzeciwia się ukrywaniu żydowskiego dziecka, odchodzi. W getcie wybucha powstanie. Od koleżanki z biura Zofia otrzymuje skierowanie dla Ewy do zakładu opiekuńczego w miejscowości leżącej tuż przy granicy Rzeszy. Po powrocie do Warszawy zastaje mieszkanie splądrowane. Nie ma też jej syna, Marka. (TVP)

(więcej)