Na hałdach

Nastia miała sześć lat, gdy w sylwestra w jej dom uderzyły trzy rakiety wystrzelone przez rosyjską armię. Przeżyła, ale straciła ojca, dzieciństwo i wiarę w życie. Dla takich jak ona wojna stała się czymś zwyczajnym jak krajobraz za oknem. A jednak Nastya ma marzenia. Jak każda dziewczynka, marzy o nowym domu i psie, i wciąż pisze listy do Mikołaja z prośbą o powrót ojca. Metoda dokumentalnej obserwacji bohaterów i nieingerencji w ich przestrzeń osobistą pozwoliła pokazać dramatyzm życia dzieci na froncie. (Warsaw Film Festival)