Ci, którzy tańczą w ciemności

Ślepota ma tysiąc odcieni. My, widzący, widzimy tylko jedno… Ludzką wolę przezwyciężenia ograniczeń różnego stopnia ślepoty. Zerwanie. Tęsknota za życiem z kimś innym, kimś, kogo można kochać i dotykać. Taniec w miejscu i w ciemności. Marzenia i rzeczywistość. Proste historie mogą pokazywać skomplikowane losy i wielkie dramaty. Energia i spontaniczność bohaterów jest urzekająca i pełna optymizmu. Empatia bez sentymentalizmu. Podstawowa zagadka – jak pokazać ślepotę za pomocą obrazów. Czarno-biała kamera skupia się na świetle i cieniu, kompozycji i ruchach bohaterów poruszających się po otoczeniu. Muzyka, dopełniona wyraziście stylizowanymi dźwiękami, zanurza widza w wewnętrzne światy tych sześciu postaci. To, co cię nie zabije, czyni cię silniejszym, nie bój się: Tekst jednej z piosenek staje się centralnym przesłaniem filmu. (Warsaw Film Festival)