Reżyseria:
Jean-Marc ValléeScenariusz:
Julian FellowesZdjęcia:
Hagen BogdanskiMuzyka:
Ilan EshkeriObsada:
Emily Blunt, Rupert Friend, Paul Bettany, Miranda Richardson, Jim Broadbent, Thomas Kretschmann, Mark Strong, Jesper Christensen, Harriet Walter (więcej)VOD (1)
Opisy(1)
Takie reguły postępowania, służące jej bezpieczeństwu, zostały ustalone przez matkę i ochmistrza Sir Johna Conroya (Mark Strong), ponieważ Wiktoria jest jedynym w rodzinie królewskiej legalnym dzieckiem, które po śmierci panującego monarchy ma objąć tron. Jedynie w przypadku śmierci króla przed 18. urodzinami Wiktorii regentką zostanie matka. Księżna Kentu (Miranda Richardson) próbuje z pomocą Sir Conroya zmusić córkę do podpisania aktu regencyjnego. Wiktoria odmawia. Matka i ochmistrz robią wszystko, aby odizolować ją od królewskiego dworu. Jednak podczas uroczystości z okazji urodzin król Wilhelm IV (Jim Broadbent) oświadcza, że jest przeciwko regencji i pragnie przekazać władzę królewską bezpośrednio Wiktorii. Księżniczka, która osobiście słyszy tę deklarację w Windsorze, jest zdecydowana na objęcie tronu. W sprawowaniu władzy oferuje jej pomoc premier, wicehrabia Melbourne (Paul Bettany). Niecały miesiąc po ukończeniu 18 lat Wiktoria zostaje królową. (Canal+)
(więcej)Recenzje (2)
A crying shame that Victoria seems so out of breath in the second half. Otherwise Vallée might surpass the standard he set with his previous movie. The thing that is absolute genius throughout is Hagen Bogdan’s camerawork. I don’t know where they found him, but I haven’t seen such sweet camerawork for years and years.
()
A Julian Fellowes script just before the start of Downton Abbey, directed by the otherwise genre-perfect Jean-Marc Vallée, the enchanting Ilan Eshkeri soundtrack, and the rarely failing duo of Emily Blunt-Rupert Friend as the main couple – and yet this slightly idealized story of the young queen is a disappointment. I only believe half of the romance, historical realities are almost completely disregarded, and the concept of love letters fails completely, as does the unreadable (and consequently unnecessary) Lord Melbourne. It is sad that I cannot believe so many grand words and emotions. I'm giving it a third star for purely selfish reasons only for the music.
()