Solo quiero caminar
Reżyseria:
Agustín Díaz YanesScenariusz:
Agustín Díaz YanesZdjęcia:
Paco FemeniaObsada:
Diego Luna, Victoria Abril, Ariadna Gil, Pilar López de Ayala, Elena Anaya, José María Yazpik, Gustavo Sánchez Parra, Carlos Bardem, Paco de Lucía (więcej)Opisy(1)
Aurora odsiaduje wyrok za nieudany napad rabunkowy. Współsprawczynie są na wolności. Ana, jej siostra, Gloria i Paloma. Cztery kobiety, dla których życie nigdy nie było łaskawe. Ana jest prostytutką, ważne są dla niej pieniądze. To dlatego zgodziła się wyjść za Felixa – niebezpiecznego i potężnego handlarza narkotykami, który się w niej zakochał. Dla niego przeprowadza się do jego ojczyzny, Meksyku. Telefon Glorii dzwoni. To Ana, telefonuje z miasta Meksyk. Zaprasza przyjaciółkę do siebie. Interesy jej męża idą dobrze i Ana ma pewien plan. Jest robota do wykonania – mówi Glorii. Aurora wychodzi z więzienia i Pilar jedzie ją odebrać. Wsiadają do samolotu. Trasa: Madryt - Meksyk. Ana i Gloria czekają na lotnisku. Ana żyje w zamknięta w złotej klatce. Mąż ją bija, a ona szuka ratunku w alkoholu. W jej głowie rodzi się niebezpieczny plan: rozbić gang Felixa. Chce upiec dwie pieczenie na jednym ogniu: dokonać zemsty i zdobyć pieniądze. To dlatego potrzebuje pomocy przyjaciółek. Cztery kobiety są gotowe chwycić szczęście za rogi! (Vivarto)
(więcej)Materiały wideo (1)
Recenzje (1)
A Latin American soap opera... So just to be clear, I'm not equating the Mexican cartel with any random bit of Latin American soap opera, both in terms of content and quality. Walking Vengeance aims to be a crime drama, and objectively speaking, it is. It looks more like the film crew, from the screenwriter to the director to the last actor, used to make soap operas in the past and whether they like it or not, it now influences their current work. Walking Vengeance is like a soap opera in terms of the fatefulness, agonizing suffering linked to cunning revenge, exoticism, a focus on the female element, the outward appearance of its characters ranging from the charm of desperate women to the captivating gaze of the main male character, and so on. It takes itself very seriously, just like a telenovela (am I supposed to take a female pickpocket gang seriously?) where humorous exaggeration would instead be appropriate... Overall impression: 40%.
()
