Il mio amico Eric
Reżyseria:
Ken LoachScenariusz:
Paul LavertyZdjęcia:
Barry AckroydMuzyka:
George FentonObsada:
Steve Evets, Eric Cantona, Matthew McNulty, Gerard Kearns, Stephanie Bishop, Stefan Gumbs, Lucy-Jo Hudson, John Henshaw, Greg Cook, Mick Ferry, Venn Tracey (więcej)Opisy(1)
Eric jest zmęczonym życiem listonoszem… Rodzinny chaos, dwaj kłopotliwi przybrani synowie i głęboko skrywany sekret doprowadzają go do skraju wytrzymałości. Czy da radę znów spotkać się z Lily, kobietą, którą kochał przed trzydziestu laty? Pomimo niezwykłego wysiłku i niczym nieuzasadnionej życzliwości ze strony kolegów, Eric pogrąża się dalej. W rozpaczliwym momencie wystarczy joint i dobry przyjaciel, by sprowokować zagubionego listonosza do podróży na najbardziej niebezpieczne terytorium – w przeszłość. Jak mówi Chińczyk i pewien Francuz: „Kto boi się rzucić kostką, nigdy nie trafi szóstki. (SPI)
(więcej)Recenzje (1)
I have always wondered what impresses me so much about the guy with the Brezhnev vegetation above his eyes and with his collar up. Now i get it. Ken Loach filmed an unbalanced mix of social drama, comedy and love story, and it's all led by a man with walking charisma - Eric Cantona. For me, the film amounts to 116 minutes of extraordinarily entertaining spectacle with an extraordinarily positive undertone and an extraordinarily subtle grid of a view of the English "proletariat". A passionate apotheosis of football, camaraderie and hopeless losers, headed by the god-man Cantona in a wonderfully self-parodying creation. Even though at certain points I thought that Loach just couldn't hold this all together, it always somehow worked out miraculously, and I came out of the movie theatre feeling like a citizen of a pretty normal planet and a pretty normal society. As long as the phantoms of football geniuses appear to postmen and advise them about love, then we're going to be alright. This is a warm film full of formal holes, but with perfect focus and an ending worthy of Eric.
()