Schastye moe
Reżyseria:
Sergei LoznitsaZdjęcia:
Oleg MutuObsada:
Vlad Ivanov, Aleksey Vertkov, Viktor Nemets, Olga Shuvalova, Anastasiya Sheveleva, Konstantin Shelestun, Борис Каморзин, Timofey Tribuntsev (więcej)Opisy(1)
Prowincjonalna Rosja. Zwykły letni dzień. Kierowca ciężarówki, Georgij, ładuje towar i wyrusza w drogę przez głęboką Rosję. Podróż nieoczekiwanie przerywa jednak dwóch policjantów. Gdy podczas kontroli ich uwagę przykuwają na moment inni zatrzymani kierowcy, Georgij ucieka z policyjnego posterunku. W ciężarówce czeka jednak niespodziewany pasażer – starszy mężczyzna, który prosi o przysługę. W zamian za podwiezienie opowiada o sobie, odsłaniając dramatyczną prawdę o tym, jak wracał do Rosji z niemieckiego frontu w 1946 roku. Na jednym z postojów mężczyzna znika, a Georgij zostaje sam i znów rusza w drogę. Po chwili trafia na korek drogowy. Ratunkiem okazuje się nastoletnia prostytutka, która oferuje mu nie tylko swoje usługi, ale pokazuje również drogę na skróty przez wioskę, w której mieszka. Ostrzega jednak, że droga ta jest uważana za przeklętą. Gdy oboje wjeżdżają do wioski, okazuje się, że czas stanął tu w miejscu, a życie płynie tak, jakby nic nie zmieniło się od lat. (Against Gravity)
(więcej)Materiały wideo (1)
Recenzje (1)
Documentary filmmaker Sergei Loznitsa brought his cruel study of the Russian nature, My Joy, in which, through slow camera movements, we delve ever deeper into social marasmus and thieving morality. The habits of the documentary filmmaker cannot be denied, the creator unequivocally prefers description over action, exploring the expressive faces of Russian villagers and looking for traces of what the protagonist of the film, the van driver Georgij, is experiencing firsthand in the narrative of other characters. The remarkable scary story, in which disgust is mixed with irony, sometimes arouses a smile, but its thorn inevitably leads to a tragic gesture of waste and despair. Although the skeptical film places high demands on the viewer at its creeping pace, it nevertheless repays us with a plastic and depressing mosaic of the present.
()
