VOD (1)
Opisy(1)
W samym sercu syberyjskiej głuszy, z dala od cywilizacji, 300 osób zamieszkuje małą miejscowości Bakhtia nad rzeką Jenisej – tak Werner Herzog, współautor i narrator filmu Szczęśliwi ludzie: Rok w tajdze, rozpoczyna niezwykłą opowieść. Razem z filmowcami, którzy tam dotarli, obserwujemy rok z życia myśliwych, wędkarzy i innych osób zamieszkujących wioskę. Codzienność w przykrytym śniegiem niedostępnym regionie świata. Z pięknych kadrów filmu wyłania się obraz faktycznie szczęśliwych i spełnionych ludzi. Widać w nich także wielką miłość Dmitrija Wasiukowa, drugiego reżysera, do tajgi i jej mieszkańców. Malowniczym obrazom towarzyszy przepiękna, kontemplacyjna muzyka. Oni żyją z ziemi, są samowystarczalni i prawdziwie wolni. Nie ma podatków, nie ma rządu, nie ma prawa, nie ma biurokracji, nie ma telefonów, nie ma radia, mają za to własne wartości i normy postępowania. Jeśli cywilizacja ludzka zostałaby zniszczona, oni przetrwaliby dzięki wiedzy swoich przodków – twierdzi Herzog. (Aurora)
(więcej)Recenzje (1)
Werner Herzog made an amazing documentary about a forgotten landscape. That’s actually something that he’s best at so my first sentence should come as a surprise to no one. What is always a surprise is the setting that he chooses. This time it’s the Siberian taiga, where you can walk for days without meeting a single person. You only meet moose, reindeer, bears, wolves and the odd hunterwho had been sent there by the communist regime and who have lived there since. It’s an incredible way of life that today’s humans can hardly imagine. I mean imagine living somewhere in the middle of the wilderness with your dog and spend your day hunting for squirrel. That’s one of the reasons this has been getting such high ratings. But I can’t give the movie a full five-star rating because I cannot agree with some of the hunter’s ideas. I get it that he needs to justify his life somehow, but don’t let him tell me that the traps that he sets for wild animals are fully humane, when the animals have to freeze to death for half a day. Despite that it’s an interesting documentary full of hard understanding for such life and the beautiful nature that is still pretty much unaffected by human activity.
()