Epizoda u životu berača željeza
Opisy(1)
Nazif zajmuje się zbieraniem złomu. Dni upływają mu na poszukiwaniu żelastwa. W tym czasie jego partnerka, Senada zajmuje się domem i dwiema małymi córeczkami. Niedługo urodzi trzecie dziecko. Z trudem wiążą koniec z końcem. Pewnego dnia po powrocie do domu Nazif znajduje Senadę chorą. Następnego dnia zawozi ją do szpitala, gdzie okazuje się, że dziecko, które nosi nie żyje. Sytuacja jest bardzo poważna - kobieta musi natychmiast zostać przetransportowana do innego szpitala. Senada nie ma jednak dokumentu potwierdzającego ubezpieczenie. Pomimo błagań Nazifa, szpital odmawia przeprowadzenia koniecznej operacji. Bohaterowie wracają więc do domu. Przez następnych dziesięć dni Nazif będzie robił wszystko, by ocalić życie Senady. Będzie zbierał złom, ale też szukał pomocy w instytucjach państwowych. W tym czasie doświadczą na własnej skórze, jak bezduszne jest współczesne społeczeństwo. (Spectator)
(więcej)Recenzje (3)
This is quite a powerful episode from life. We can argue about the extent to which the protagonists' inertia is self-inflicted, but the way Danis Tanović portrays the hopelessness of their situation, through the seeming banalities of everyday life, to the desperate steps people are willing to take to save their loved ones, simply works. It’s not that I was fundamentally moved by it - the film isn't trying to do that - but it certainly did make me think.
()
The best social dramas take place in landfills this year. Uncompromising verism, in which at first I was a little bothered by the thematic presence of the camera (in contrast to passages that adversely work with purely cinematic procedures), but in the end it captivated me with a combination of urgency and lethargy. This is another one of those films that opens up the possibility of several attitudes, does not introduce any of them and offers the most important thing - a raw section of reality, which the viewer must "experience" and process himself. Tanović is certainly not as skilled a mediator of "social distress" as, for example, Fliegauf, but here he managed to exactly hit the mark. [80%]
()
It's a pretty simple, though at first glance quite powerful, story about how things can turn out when you can't afford proper health care. It's good how it's filmed with non-actors - at least I think so - because it comes across quite authentically. However, when the film ended, I suddenly realized that it didn't do anything for me.
()