Mandariinid
Mandarinebi
Tangerines
Tangerines
Opisy(1)
Jesień - ulubiona pora roku poetów i melancholików - to też czas, w którym w sadach Abchazji dojrzewają mandarynki. Od morza wieje jeszcze ciepły wiatr, lasy na wzgórzach pokrywają się złotymi liśćmi. Jest rok 1992, więc ciszę przerywają odgłosy toczącej się wokół wojny. Mało kto je słyszy, bo okolica zagrożona wojenną pożogą jest już praktycznie wyludniona. Swoich domów nie opuścili tylko dwaj Estończycy - Markus (Elmo Nueganen) i jego sąsiad, Ivo (Lembit Ulfsak). Konflikt zbrojny w okolicy przybiera na sile. Po jednej z bitew Ivo znajduje ocalałego z potyczki, rannego Czeczena, Ahmeda (Giorgi Nakashidze). Nie zważając na niebezpieczeństwo zabiera go do domu. Tymczasem Markus znajduje rannego Gruzina, Niko (Mikhail Meskhi). Bezstronni plantatorzy mają teraz pod swoim dachem żołnierzy wrogich sobie armii. Czy mężczyźni będą potrafili się porozumieć i w małej abchaskiej wiosce nie poleje się więcej krwi? (Art-House)
(więcej)Materiały wideo (2)
Recenzje (2)
Who would have thought, that an Estonian-Georgian friendship would emerge in the field of cinematography and would be based on a story from the not so distant past when Abkhazia was swept by an ugly lady called war. Tangerines are one of the stories from this setting, and for its exotic location, it brings a very catchy, human story, to which there is nothing more to be added. It most closely resembles the Croatian movie No Man’s Land. Just as sad, and as absurd. Just like war itself.
()
The film is based on a war conflict, which only has a marginal role in the story. It only serves as a backdrop to an encounter with the Man. At times, it reminded me of the 2002 film The Cuckoo, minus the sex (thank God!). There was also less humor (but it wasn’t completely devoid of it). An excellent film showing the senselessness of war and that you can keep your humanity and dignity in all circumstances if you truly want to.
()
Reklama