Wakefield
Reżyseria:
Robin SwicordScenariusz:
Robin SwicordZdjęcia:
Andrei Bowden-SchwartzMuzyka:
Aaron ZigmanObsada:
Bryan Cranston, Jennifer Garner, Jason O'Mara, Beverly D'Angelo, Ian Anthony Dale, Ellery Sprayberry, Isaac Leyva, Pippa Bennett-Warner, Alexander Zale (więcej)Opisy(1)
Howard (Bryan Cranston) ma kochającą żonę (Jennifer Garner), dwie urocze córki, jest wziętym prawnikiem i ma piękny dom na przedmieściach. Jego życie upływa pomiędzy zabieganym Manhattanem a spokojnym przedmieściem. Upływające dni są takie same, codzienne rytuały są nużące, a Howard ma przerażające wrażenie, że życie dzieje się gdzieś obok. Sfrustrowany, dręczony pogłębiającą się depresją, pewnego dnia postanawia ukryć się na poddaszu garażu. Stąd obserwuje najpierw niepokój, a potem rozpacz żony i córek. Przez niewielkie poddaszowe okienko widzi nieuchronnie zachodzące zmiany. Dni spędzane na podglądaniu rodziny zamieniają się w tygodnie, potem w miesiące, a z upływem czasu także Howard się zmienia. Teraz nikt już nie zobaczyłby w nim błyskotliwego nowojorskiego adwokata. Czy jest jeszcze nadzieja że Howard zdoła powrócić do świata? (Cineman)
(więcej)Recenzje (3)
HBO has a gift for interesting scripts with leading actors who clearly enjoy the role each and every time. In this case, the shining example was Bryan Cranston. His character and his loud pondering about life are flawless. I really loved the idea. So much so that if it weren’t for the cut-off ending, I’d be giving it five stars. Who would ever think to leave everything behind, step aside and observe others’ lives without us? I absolutely get why most of the viewers were so disappointed. Usually, a movie works towards an ending where the plot unravels. Here, it’s important what’s happening throughout the movie, especially the main character’s thought processes. The ending is basically just a consequence, it doesn’t have a deeper meaning, but we all await it and expect something of it… To no purpose.
()
A film for entrepreneurs. It’s a clear showcase of the flip side of success, the other side of the coin. A direct confrontation of material possessions and the clear-cut life of a prominent lawyer vs. the absence of the warmth of a family home, a seemingly stable marriage and family integrity as such. The most thematically original film in a long time, featuring Bryan Cranston, who not only makes you believe most things, but makes you want to do them very similarly. You will be cheering with clenched fists until the finale despite some unnecessarily dull and uninteresting moments (autistic children, etc.). The right mix of drama, cynic humour and family values. Too bad about the unfinished finale, I wanted 2 more minutes. An artsy ending is a bad ending.
()
Wakefield is based on great acting and the idea itself. Bryan Cranston proves once again that he has become one of the most capable actors of our time, even though he is now slightly over sixty years old. The idea itself is captivating, not least because it is translated into a film that does not bore. I consider the ending a bold and good move.
()