Oiktos
Opisy(1)
Bohaterowie Babisa Makridisa - kiedyś mieszkający w samochodzie bezimienny kierowca (L), teraz również pozbawiony nazwiska prawnik - to mężczyźni w średnim wieku. Trudno o lepszy moment na załamanie nerwowe. Posępny Yannis Drakopoulos, który przed realizacją Litości dostał od reżysera filmy Akiego Kaurismakiego i Bustera Keatona, nie rozstaje się z miną żałobnika, wcielając się w postać ojca rokującego pianisty i męża kobiety w śpiączce. Pewnego dnia żona jednak się budzi i wszystko staje na głowie. Lukrowane babeczki od troskliwej sąsiadki przestają przychodzić, nikt już nie posyła pełnych litości spojrzeń, a prawdziwą tragedią okazuje się brak powodów do zmartwień. Reżyser portretuje człowieka, na którego współczucie innych działa jak narkotyk. Co gorsza, jego potrzeba wiecznego malkontenctwa nie współgra z otoczeniem. Z okna apartamentu roztacza się przecież widok na srebrną plażę, lazurowe niebo i samotną palmę pośrodku... (Madants)
(więcej)Recenzje (1)
Unbelievably gloomy, at times I thought that the main character couldn’t possibly be serious with all that depression. He’s drowning in total bullshit and he’s making sure everybody can see that so that nobody would think that he isn’t grieving for his sick wife at all. He gets so brutally lost in his sadness that when his wife eventually gets better, he “happily” goes on with his depression. It’s definitely filmed in an interesting way, but it proves that Greek cinematography is simply the weirdest European cinematography of them all.
()