Ramen Teh
家族のレシピ
Opisy(1)
Masato jest młodym kucharzem specjalizującym się w ramenach. Po nagłej śmierci swojego oschłego ojca, chłopak pakuje walizkę i przeprowadza się z japońskiego Takasaki do Singapuru, gdzie ma nadzieję odkryć tajemnicę związku swoich rodziców. Bohater ma przy sobie czerwony notatnik – pełen refleksji i starych zdjęć – pozostawiony przez swoją singapurską matkę, która zmarła, gdy Masato miał zaledwie dziesięć lat. W Singapurze kucharz poznaje Miki, japońską blogerkę i samotną matkę, która pomaga mu odnaleźć wuja Wee ze strony matki, właściciela restauracji Bak Kut Teh. Przy okazji Masato odkrywa, że jego babka Lee wciąż żyje i posiada klucz do tyleż romantycznej, co burzliwej historii miłosnej rodziców chłopaka. Masato wraz babcią spróbują wzajemnie wyleczyć swoje skołatane dusze w kuchni, gdzie wspólnie przygotowywane posiłki staną się czymś więcej niż sumą składników. (Aurora)
(więcej)Recenzje (2)
A postcard for people who lust after food porn. At the same time, the film idealises food in such a way that it can impress you with the detail of pork ribs and convince you that a soup prepared with love can bridge the gaps between cultures, nations and generations. The characters’ very kitschy, sentimental and psychological motives make for extremely simplistic, yet essentially pleasant pop – though perhaps a bit too pleasant, given the seriousness of the topic (Singaporeans’ hatred towards the Japanese because of the atrocities committed during the war). 55%
()
My first Singaporean film and it got me by how it portrays relationships and by one bowl of well-prepared Japanese ramen. And by ramen I really mean the famous Singaporean dish of pork noodles. I must add that the film as well as ramen are both extraordinary. There is a visible Japanese influence so you have to accept that there are plenty of scenes where emotions and feeling are expressed in a masochistic and depressing way… but overall, it is still a very nice and heartwarming movie.
()