Ramen Teh
家族のレシピ
Opisy(1)
Masato jest młodym kucharzem specjalizującym się w ramenach. Po nagłej śmierci swojego oschłego ojca, chłopak pakuje walizkę i przeprowadza się z japońskiego Takasaki do Singapuru, gdzie ma nadzieję odkryć tajemnicę związku swoich rodziców. Bohater ma przy sobie czerwony notatnik – pełen refleksji i starych zdjęć – pozostawiony przez swoją singapurską matkę, która zmarła, gdy Masato miał zaledwie dziesięć lat. W Singapurze kucharz poznaje Miki, japońską blogerkę i samotną matkę, która pomaga mu odnaleźć wuja Wee ze strony matki, właściciela restauracji Bak Kut Teh. Przy okazji Masato odkrywa, że jego babka Lee wciąż żyje i posiada klucz do tyleż romantycznej, co burzliwej historii miłosnej rodziców chłopaka. Masato wraz babcią spróbują wzajemnie wyleczyć swoje skołatane dusze w kuchni, gdzie wspólnie przygotowywane posiłki staną się czymś więcej niż sumą składników. (Aurora)
(więcej)Recenzje (2)
My first Singaporean film and it got me by how it portrays relationships and by one bowl of well-prepared Japanese ramen. And by ramen I really mean the famous Singaporean dish of pork noodles. I must add that the film as well as ramen are both extraordinary. There is a visible Japanese influence so you have to accept that there are plenty of scenes where emotions and feeling are expressed in a masochistic and depressing way… but overall, it is still a very nice and heartwarming movie.
()
A postcard for people who lust after food porn. At the same time, the film idealises food in such a way that it can impress you with the detail of pork ribs and convince you that a soup prepared with love can bridge the gaps between cultures, nations and generations. The characters’ very kitschy, sentimental and psychological motives make for extremely simplistic, yet essentially pleasant pop – though perhaps a bit too pleasant, given the seriousness of the topic (Singaporeans’ hatred towards the Japanese because of the atrocities committed during the war). 55%
()