Reżyseria:
Justine TrietZdjęcia:
Simon BeaufilsObsada:
Virginie Efira, Adèle Exarchopoulos, Gaspard Ulliel, Sandra Hüller, Niels Schneider, Laure Calamy, Paul Hamy, Natascha Wiese, Judith ZinsOpisy(1)
Zmęczona pracą jako psychoterapeutka Sybilla postanawia wrócić do swojej pierwszej, jednocześnie największej pasji, jaką jest pisanie. Książka ma być nowym impulsem we wpadającym w monotonię dnia codziennego życiu kobiety. Zanim jednak na dobre zabierze się za realizację swojego planu, w jej gabinecie niespodziewanie pojawia się nowa pacjentka. Jest nią piękna i nieco rozhisteryzowana Margot. Młoda aktorka, będąca u progu kariery, zwraca się z prośbą o pomoc w rozwiązaniu ważnego życiowego dylematu. Początkowo sceptycznie nastawiona Sybilla odkrywa, że Margot staje się dla niej źródłem inspiracji. Fascynację od obsesji dzieli tylko jeden krok, zwłaszcza że tytułowa bohaterka coraz bardziej angażuje się w burzliwe życie swojej pacjentki. Ożywają wspomnienia, prowadzące do nieuniknionej konfrontacji z przeszłością. (Aurora)
(więcej)Materiały wideo (6)
Recenzje (1)
In order to return to writing, which she gave up ten years ago for a career as a psychologist, Sibyl radically reduces her number of patients. She retains, among others, a young and somewhat invasive aspiring actress, Margot, who requires help with a very fundamental life decision. Her inability to act independently leads Sibyl to the film set, where she plays the role of Margot's psychological support and at the same time a communicator in a love triangle between Margot, her acting colleague and the director of the film. But Sibyl herself has to deal with her own demons from the past, which gradually come to the surface through flashbacks. The film is set on the beautiful island of Stromboli, whose smoking volcano is a symbolic harbinger of a possible eruption. The performances of both Virginie Efira and Adèle Exarchopoulos are solid, convincing and moving, but arguably the best tragic-comic outburst of emotion worth seeing comes from Sandra Hüller as the director. Her momentary loss of nerve is one of the few proper comedy scenes a film that is rather dark in its entirety.
()
