Reżyseria:
Harold RamisZdjęcia:
Ellen KurasMuzyka:
David HolmesObsada:
Robert De Niro, Billy Crystal, Lisa Kudrow, Joe Viterelli, Cathy Moriarty, Callie Thorne, John Finn, Reg Rogers, Joe D'Onofrio, Vinny Vella, William DeMeo (więcej)Opisy(1)
Szefowi mafii, Paulowi Vittiemu, kończy się okres pobytu w więzieniu. Zakłopotani Agenci FBI zauważają, że zaczyna się on zachowywać conajmniej dziwnie. Vitti cierpi na niezindentyfikowaną przypadłość, która charakteryzuje się wyśpiewywaniem piosenek z "West Side Story". Czy to prawdziwe załamanie nerwowe, czy tylko chytra sztuczka, która ma umożliwić mu wcześniejsze wydostanie się z więzienia ? Któż może mu pomóc,jak nie jego zaufany psychoanalityk, który tym razem sam potrzebuje pomocy. Odziedziczył on rodzinną praktykę, a wraz z nią wiele stresujących przypadków... (Warner Home Video)
(więcej)Recenzje (3)
The first 20 minutes are great and very promising. But after the cards are dealt, the screenwriter doesn’t know what’s an ace and what’s a jack. And the director, Harold Ramis, is a bit bored. The actors are outstanding; Robert De Niro excels again. A few of the jokes are worth seeing and hearing, but overall the film is half a star weaker than the original Analyze This.
()
The second film suffers from the same ailment as its predecessor. Watching Paul Vitti's softened mobster, divinely played by Robert De Niro, brilliantly parodying his most famous tough-guy mafia poses, means that you will be swept up in never-ending humorous intoxication. Yet the moment a more serious level comes into play (the rivalry of the Italian families for power), Ramis suspiciously starts to have issues because it is clear that he is not very confident in these waters. The ending is such a below-average attempt at a combination of action, wit, and some sort of point that drags the whole previous effort down into mediocrity.
()
It's still watchable and relatively funny in the beginning, but the more the runtime progresses, the more the polished dialogue in the style of the first episode is abandoned in favour of slapstick. Qualitatively completely unworthy of its older sibling, but still a passable comedy. Only that it’s not that funny.
()