Ziemia jest niebieska jak pomarańcza

Aby poradzić sobie z traumatyzującą codziennością w strefie wojny, Anna wraz z dziećmi kręcą film o swoim życiu w tym surrealistycznym otoczeniu. W twórczym procesie zostaje zawarte pytanie o moc, z jaką magia kina może oddziaływać na nas w obliczu katastrofy. Jak ukazać wojnę poprzez fikcję? Dla Anny i jej dzieci przekształcenie traumy w dzieło sztuki jest ostateczną próbą zachowania swojego człowieczeństwa. (Camerimage)