Reżyseria:
Steven SoderberghScenariusz:
Susannah GrantZdjęcia:
Edward LachmanMuzyka:
Thomas NewmanObsada:
Julia Roberts, Albert Finney, Aaron Eckhart, Marg Helgenberger, Cherry Jones, Veanne Cox, Conchata Ferrell, Tracey Walter, David Brisbin, Dawn Didawick (więcej)VOD (4)
Opisy(1)
Nie dałbyś za nią pięciu groszy. Erin Brockovich (Julia Roberts) jest dwukrotną rozwódką i samotnie wychowuje trójkę dzieci. Nie ma pieniędzy, wykształcenia ani widoków na pracę. Ma za to wybuchowe usposobienie i niewyparzoną gębę, wali prawdę prosto z mostu i ekstrawagancko się ubiera. I kto by pomyślał, że pewnego dnia rzuci sobie do stóp całe miasteczko i powali na kolana wielką korporację? Erin cudem zdobywa pracę w kancelarii wziętego adwokata Eda Masry (Albert Finney). Wertując akta odkrywa, że potężny koncern doprowadził do zanieczyszczenia wody w małym prowincjonalnym miasteczku, którego mieszkańcy od dawna zapadają na najrozmaitsze choroby. Z pomocą Eda kieruje sprawę do sądu, który przyznaje reprezentowanym przez nią klientom odszkodowanie w wysokości 333 milionów dolarów, największe w historii amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości. (Imperial Cinepix)
(więcej)Recenzje (2)
Soderbergh sometimes knows how and sometimes annoys terribly. And a personal story of a woman in contemporary society simply could not end differently than with the second case. When Julia Roberts plays effort, she plays determination and plays a deservedly successful one, it can turn out in a way that I don't believe her even a bit. Not a single bit of genuine emotion drips from any of the present actors, and Soderbergh constantly disregards the viewer who wants to see the promised drama. However, he subtly flatters all critics of society (disgustingly opportunistic public vs. freedom and family values). Americans are sometimes fooled only by a change of curtain.
()
I thought that it would be Julia who would be the most interesting thing in the film, but she wasn't. In fact, she didn't suit the role. I thought she was a little too Hollywood for what she was playing, but oh well. Albert Finney intrigued me more, as did the story, which is one of those examples that sometimes justice does prevail, at least a little. Or at least about people getting money, if not life.
()