Reżyseria:
William Brent BellScenariusz:
David CoggeshallZdjęcia:
Karim HussainMuzyka:
Brett DetarObsada:
Isabelle Fuhrman, Julia Stiles, Rossif Sutherland, Hiro Kanagawa, Jade Michael, Stephanie Sy, Lauren Cochrane, Erik Athavale, Matthew Finlan (więcej)Opisy(1)
Leena Klammer jest najgroźniejszą pacjentką w estońskim zakładzie dla obłąkanych i służby bezpieczeństwa sprawują nad nią opiekę o podwyższonym rygorze. Z pozoru sprawia jednak niewinne wrażenie, bo jej przypadłością jest wygląd małej dziewczynki mimo znacząco wyższego wieku. Leena szybko organizuje sobie niezwykle pomysłową a także bardzo krwawą i brutalną ucieczkę poza mury ośrodka. Psychopatycznej zabójczyni udaje się dostać do Ameryki, gdzie kradnie tożsamość zaginionej córki jednej z tamtejszych bogatych rodzin. Dzięki łudzącemu podobieństwu do poszukiwanej dziewczynki, z łatwością przybiera imię Esther i wkrada się w łaski gospodarzy. Nie wszyscy jednak dają się nabrać. Matka prawdziwej Esther wie, że do domu nie wkroczyła jej prawdziwa córka, tylko niebezpieczna oszustka i za wszelką cenę będzie chciała ochronić swoją rodzinę. Rozpoczyna się niebezpieczna gra, w której stawką będzie życie. (Kino Świat)
(więcej)Recenzje (2)
Esther is back! The prequel obviously falls short of the cult-classic original and was a losing battle beforehand, but I still have to admit that as a psychothriller it works relatively well. William Brent Bell has made his second best film after The Boy, and the effort certainly can't be denied. We follow Leena Klammer, who escapes from an asylum (a pretty decent massacre right off the bat) and cleverly infiltrates another family posing as their missing daughter. Visually it looks B-ish, but it didn't bother me that much. The acting is passable, and the family is pretty twisted, which I liked (some of the dialogue is unexpectedly quite sharp). The main twist that comes in the first half is cleverly contrived and the whole film immediately takes on a different tone, with the psycho atmosphere building up nicely. The film is spoiled a bit by the fact that it's a prequel, so we know nothing can happen to Esther. The gore could have been more nutritious, but that's not really the point. I had fun, there were elements I liked a lot, some things could have been better, but in the end, satisfaction prevails. Slightly above average. 65%.
()
For how relatively pointless this prequel seemed from the first announcement, and how I couldn't even imagine that it could be functional plot-wise, it was ultimately watchable with moderate expectations. The quality drop from the first one is considerable, like Child's Play and Child's Play 2, which also didn't come up with anything particularly new, but it was fun. The screenplay at least comes up with a rather entertaining twist halfway through, which, although it already reaches into very B-movie and silly realms, makes the film work all the more as a black comedy, where it's fun to watch the main characters tiptoeing together. It just needed more black humour, as it ended up somewhere in the middle. It’s not great, but it’s not awful.
()