John Bailey

John Ira Bailey urodził się 10 sierpnia 1942 r. w Moberly, w stanie Missouri, jednak przez całe życie mieszkał w południowej Kalifornii. Już w czasach nauki w liceum Piusa X w Downey interesował się literaturą i pisaniem. Poza redagowaniem szkolnej gazetki Bailey zgłębiał także muzykę klasyczną, cool jazz i kino hollywoodzkie lat 50.

W czasie pobytu w Europie postanowił skupić się na studiowaniu historii kina. Po powrocie do Los Angeles zapisał się na nowo utworzony kierunek filmoznawstwa na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Studia pod kierunkiem profesorów Woody’ego Omensa i Gene’a Petersona oraz ukończenie obowiązkowego kursu operatorskiego sprawiły, że wybrał on karierę operatora, a nie teoretyka kina.

W 1969 r., po wstąpieniu do związku zawodowego, Bailey praktykował jako asystent i operator kamery u boku takich legend Hollywoodu, jak Néstor Almendros, Jules Brenner, Dave Meyers, Chuck Rosher, Gregory Sandor, Ric Waite czy Vilmos Zsigmond. Dzięki temu w połowie lat 70. miał okazję pracować przy wielu słynnych produkcjach, takich jak Two-Lane Blacktop (1971) Montego Hellmana, seriale Emergency! (1974) i Kojak (1975), a także Niebiańskie dni (1976) Terrence’a Malicka oraz Trzy kobiety (1977) Roberta Altmana.

Po piętnastu latach zasiadania w zarządzie Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej John Bailey został wybrany jej 36. przewodniczącym i sprawował tę funkcję przez dwie kadencje. Dokonania zawodowe Bailey’a przyniosły mu liczne nominacje, w tym do nagrody Film Independent Spirit Awards za najlepsze zdjęcia w filmie Twardziele nie tańczą w 1988 r. i do Złotej Żaby na Festiwalu Camerimage za Na zawsze moja w roku 1999. Jest także laureatem CableACE Award za The Search for Signs of Inteligent Life in the Universe w 1994 r., nagrody przewodniczącego Society of Camera Operators w 2001 r., nagrody im. Williama A. Frakera dla filmowego dziennikarza roku 2014, nagrody ASC za całokształt twórczości w 2015 r., nagrody zarządu Society of Camera Operators w 2018 r. oraz nagrody im. Gianniego di Venanzo w roku 2019.

Camerimage